Polak pochodzenia Zydowskiego "poświęcił topory Ukuaińskie i pokłucił na zamówienie Watykanu i Jerozolimy  dwa ostatnie bratersko słowiańskie narody ,przypomnę iż Słowiańska rodzina liczyła dwanaście Rodów .
Roman Maria Aleksander Szeptycki urodził się 29 lipca 1865 roku w Przyłbicach na wschód od Przemyśla. Dorastał w polskiej, patriotycznej, hrabiowskiej rodzinie rzymskokatolickiej. W 1888 roku, po ukończeniu studiów prawniczych w Krakowie i Wrocławiu, widząc kryzys Kościoła greckokatolickiego, postanowił zmienić obrządek na unicki i wstąpił do zakonu bazylianów, gdzie przyjął imię Andrej. W odróżnieniu od swojego brata Stanisława, generała, dowódcy III Brygady Legionów, wyparł się polskości na rzecz Ukrainy. Wstępując do unickiego Kościoła, snuł plany przyłączenia Kościoła prawosławnego do Stolicy Apostolskiej oraz zbudowania państwa ukraińskiego.

W wieku 34 lat został biskupem stanisławowskim, a rok później metropolitą Lwowa. Pełnił tę funkcję przez 44 lata. Andrejowi Szeptyckiemu, nazywanemu przez kresowian „patronem niezgody” pomiędzy Ukraińcami i Polakami, przyszło duszpasterzować w czasach niepokojów i konfliktów. Z jednej strony odrodzenie Polski, a z drugiej dążenia niepodległościowe i ludobójstwa ukraińskie. Rola metropolity była w tamtych czasach bardzo trudna, a zarazem niezbędna by zatrzymać szowinistyczne, ukraińskie zapędy. Gdyby opierać się na dokumencie potwierdzającym heroiczność cnót abp. Szeptyckiego, można by odnieść wrażenie, że kandydat na ołtarze, egzamin z budowania cywilizacji pokoju i sprawiedliwości zdał wzorcowo. Jednak, spoglądając obiektywnie na jego życiorys, „heroiczność cnót” wydaje się być kompletną bujdą.

Śmierć Orlętom Lwowskim

Dziesięć dni przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości, wybuchła wojna z Ukraińcami pod hasłem „Polacy za San”. Ukraińcy zajęli całą Galicję Wschodnią. Zaatakowali również – w 60% zamieszkany przez Polaków – Lwów. Mimo wielkiego zaskoczenia, „Lwowskie Orlęta” wraz z przybyłą z Krakowa i Przemyśla odsieczą, w maju 1919 roku przepędziły zbrodniarzy.


Ukraińscy żołnierze dopuścili się wielu bestialskich mordów, tortur, grabieży, gwałtów, profanacji świątyń i destrukcji wszystkiego, co by miało świadczyć o polskich korzeniach. Mordowali wszystkich Polaków, nie szczędząc starców, kobiet i dzieci. W Wiśniewie jednego z kapłanów zakopano głową w dół. W Stanisławowie siedmiu chłopcom wyłupiono oczy oraz obcięto język i uszy. Innym razem w Chodaczkowie koło Tarnopola zamordowano cztery młode kobiety. Obcięto im piersi i grano nimi w piłkę. Kierowali się apelami: „Pamiętaj ukraiński żołnierzu, że dopóty nie będzie spokoju ani dobra na ukraińskiej ziemi, dopóki tu żyć będzie polskie nasienie […]. Pamiętaj […], że kościoły, to szpiegowskie gniazda, a ich księża to czarne jadowite skorpiony […]. Śmierć Polakowi.”

Święty abp Józef Bilczewski (łaciński metropolita lwowski), wiedząc o dokonywanych zbrodniach, wystosował odezwę do metropolity Szeptyckiego, by ten publicznie potępił ukraińskie barbarzyństwo i opamiętał swój lud. Pisał: „Ukraińcy chcą niecne barbarzyństwa, jakie się działy podczas ich inwazji, przypisać konieczności wojennej. […] gwałty te były dziełem pewnego iście szatańskiego systemu, który na wskroś przesiąkł duszę ukraińską. W duszy tego narodu musiała być już przedtem zaszczepiona skrajna nienawiść do latynizmu i polskości, a inwazja ukraińska nastręczyła tylko sposobności do wyładowania się tej nienawiści na zewnątrz. Z boleścią przychodzi mi wyznać, że nienawiść Ukraińców do Polaków we wschodniej Małopolsce to w znacznej mierze owoce pracy przeważnej części duchowieństwa ruskiego, które w swej pracy politycznej kroczyło i kroczy właśnie drogą skrajnej nienawiści do obrządku łacińskiego i bratniej narodowości polskiej”. Dla wielu to może okazać się zaskoczeniem, ale duchowieństwo unickie nie tylko moralnie popierało atak na Lwów, co czynnie w niej uczestniczyło. Jeden z unickich kapłanów, wzywał do przeprowadzenia krucjaty kończąc słowami: „Głosimy świętą wojnę”.

Na odezwę abp. Bilczewskiego i dokonywane mordy, metropolita greckokatolicki okazał się głuchy. Jego sprzeciw byłby bardzo istotnym głosem, gdyż to on nadawał zasadniczy ton życiu narodowemu, politycznemu i cerkiewnemu Ukraińców. Doskonale wiedział o zbrodniach jakich dokonują jego pobratymcy oraz duchowieństwo. Z drugiej strony jego milczenie nie powinno dziwić, gdyż on sam był inspiratorem ukraińskiego zrywu listopadowego. W 1918 wraz z księciem Wilhelmem Habsburgiem, zwanym „Wasylem Wyszywanym”, próbował na Kresach utworzyć „Samostijną Ukrainę”.

Śmiało możemy stwierdzić, że już w 1918 roku, sutanna arcybiskupa Szeptyckiego, została umoczona w niewinnej polskiej krwi.

Dekalog Ukraińskiego Nacjonalisty

Zdecydowana większość duchowieństwa greckokatolickiego, a wszystko wskazuje na to, że również sam Szeptycki, popierała – wydawany w drukarni zakonu bazylianów – Dekalog Ukraińskiego Nacjonalisty. Zawierał on takie antychrześcijańskie przykazania jak:

7. Nie zawahasz się wykonać największego przestępstwa, jeśli tego będzie wymagać dobro Sprawy.

8. Nienawiścią i podstępem będziesz przyjmował wroga Twojej nacji.

Dekalog Ukraińców, znany na pamięć nawet przez najmłodszych, stał się fundamentem dla wołyńskiego ludobójstwa. Arcybiskup Szeptycki nigdy nie potępił powszechnie znanych „dziesięciu słów”.

Greckokatolicki metropolita lwowski czynnie uczestniczył w przygotowaniach do ukraińskiego powstaniach przeciwko znienawidzonym lachom. Za jego przyzwoleniem, podziemia lwowskiej cerkwi Świętego Jura służyły przechowywaniu broni pochodzenia niemieckiego. Zależało mu na totalnym pogrzebaniu polskiej nacji zamieszkałej na upragnionym przez banderowców terytorium. Miały o tym również świadczyć symboliczne mogiły, które podobno on sam nakazał stawiać w każdej wsi. Postawieniu kurhanu symbolizującego zmarłą Polskę, miały towarzyszyć przemówienia i specjalnie przygotowane teatrzyki.

Poświęcenie siekier, toporów i wideł

Andriej Szeptycki nigdy nie nazwał zbrodni po imieniu. Nigdy też nie potępił ukraińskiego szowinizmu oraz antychrześcijańskiej postawy swoich kapłanów. Co więcej, bojówkom UPA udzielał wsparcia, oddelegowując do nich kapelanów, którzy przed przeprowadzoną akcją odprawiali banderowcom Msze Święte, a na jej zakończenie święcili topory, siekiery, widły, noże i inne atrybuty służące do „bezgrzesznego” mordowania Polaków, Żydów, Ormian, Rosjan, Cyganów oraz Ukraińców, którzy nie chcieli zabijać swoich sąsiadów. W czasie nabożeństwa odczytywano list zapowiadający „wypełnienie polską krwią rzek i jezior, bo Ukraina musi być czysta jak łza, lub szklanka wody”. Uniccy księża organizowali również symboliczne kondukty pogrzebowe, w czasie których niesiono i grzebano trumnę „na zawsze zmarłej Polski” lub „polskich kajdanów”.

Stepan Bandera (1909-1959). Ukrainiec żydowskiego rodu 

Dekalog ukraińskiego nacjonalisty

broszura opracowana przez Stepana Łenkawskiego w 1929,
Motto do dekalogu napisał Dmytro Doncow

Ja - Duch odwiecznej walki, który uchronił Ciebie od potopu tatarskiego i postawił między dwoma światami, nakazuję nowe życie:
Zdobędziesz państwo ukraińskie albo zginiesz walcząc o nie.
Nie pozwolisz nikomu plamić sławy ani czci Twego Narodu.
Pamiętaj o wielkich dniach naszej walki wyzwoleńczej.
Bądź dumny z tego, że jesteś spadkobiercą walki o chwałę Trójzęba Włodzimierzowego.
Pomścij śmierć Wielkich Rycerzy.
O sprawie nie rozmawiaj z kim można, ale z tym, z kim trzeba.
Nie zawahasz się spełnić największej zbrodni, kiedy tego wymaga dobro sprawy.
Nienawiścią oraz podstępem będziesz przyjmował wrogów Twego Narodu.
Ani prośby, ani groźby, tortury, ani śmierć nie zmuszą Cię do wyjawnienia tajemnic.
Będziesz dążył do rozszerzenia siły, sławy, bogactwa i obszaru państwa ukraińskiego nawet drogą ujarzmienia cudzoziemców.






Kościół jest taki - jakimi są jego funkcjonariusze. Funkcjonariusze potrafią być diametralnie różni, ale co ciekawe nie spotkałem przypadku by jeden biskup publicznie krytykował drugiego, choć przed krytyką innych spoza biskupiej kasty nie uciekają




























































ŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻŻ