Od gr. Schizo (rozszczepiam, rozdzieram) oraz  fren (serce, umysł, wola)

ostatni znany mag swiatła obudzenia

Aleister Crowley, wł. Edward Alexander Crowl ey (ur. 12 października 1875 w
Leamington, w hrabstwie Warwickshire, Anglia, zm. 1 grudnia 1947 w Hastings)
- brytyjski okultysta, mistyk, wybitny szachista i alpinista oraz zdobywca
wielu szczytów górskich, znany również jako "najbardziej zdeprawowany
człowiek świata", jak określił go pewien biskup katolicki, ze względu na
jego kontrowersyjną osobowość i skłonność do przełamywania trendów
kulturowych XIX-wiecznej Anglii. Autor wielu książek, z czego znaczna
większość traktowała, lub choć nawiązywała, do wyznawanych przez Crowleya
filozoficzno-mistycznych poglądów. Praktycznie całe swoje życie spędził na
poszukiwaniach, nauczaniu i opisywaniu pewnej formy synkretycznego mistycyzmu
(Thelema).
Spis treści
[ukryj]

    * 1 Życiorys
    * 2 Poglądy i Thelema
    * 3 Wybrane dzieła
    * 4 Przypisy
    * 5 Zobacz też
    * 6 Linki zewnętrzne

Życiorys [edytuj]

Crowley urodził się w roku 1875, w rodzinie bogatego piwowara. Jako
dziecko wychowywany był surowo przez ojca, jednego z niemalże fanatycznych
przywódców odłamu braci plymuckich[1]. Ten wymuszał na nim m.in. naukę na
pamięć obszernych fragmentów Biblii, co rozwinęło zdolności mnemoniczne
Aleistera, i jednocześnie wywarło znaczny wpływ na jego przyszłe życie,
zwłaszcza znajomość Objawienia Św. Jana. Okres ten nazywany był przez niego
jako "dzieciństwo w piekle".
Młody Aleister Crowley z magicznymi przedmiotami opisanymi w Book Four

Wskutek tych złych przeżyć Crowley zraził się do religii. Podziwiał
jednak zawsze upór, z jakim jego ojciec nauczał Ewangelii. Po śmierci ojca
atmosfera w jego domu się pogorszyła. Despotyczne charaktery matki i wuja z
którymi mieszkał sprawiały, że często uciekał w świat fantazji. W
wieku 14 lat miał nieszczęśliwy wypadek z petardą własnej produkcji, po
którym przez cztery dni był nieprzytomny. Zdarzenie to wielu badaczy wiązało
z medialnymi zdolnościami Crowleya.

Jego życie uległo zmianie po wyjeździe na studia do Trinity College w
Cambridge. Tam zagłębił się we wszelkiej literaturze jaka wpadła mu w
ręce. Jak sam mówił, miał wówczas zwyczaj czytania wszelkich prac do których
odnosiły się dzieła, które akurat czytał. Aby nie tracić czasu kazał
nawet sobie przynosić jedzenie do pokoju. Wówczas zapoznał się z wieloma
dziełami, także filozoficznymi. Pisał także własne poematy, powieści i
inne publikacje, w których widać było znaczny wpływ przeczytanych przez
niego utworów innych autorów. Rozwijał swoje zainteresowania związane z
grą w szachy i wspinaczką górską.

Ponieważ swoją przyszłość wiązał ze służbą dyplomatyczną, starał
się o jak najbardziej wszechstronną edukację. Zaangażował się w
działalność polityczną i został członkiem Kościoła Celtyckiego. Niebawem
zmienił swoje imię z "Edward Alexander" na "Aleister" (gaelicka odmiana
słowa Alexander), co symbolizowało jego przemianę duchową, a także było
sprzeciwem przeciwko imieniu jakie nadał mu ojciec.

W 1898 związał się z Hermetycznym Zakonem Złotego Brzasku dzięki
znajomości z jego członkiem, Julianem Bakerem i przybrał imię "Frater
Perdurabo" ("Frater" = "Brat", "Perdurabo" było wybranym przez niego imieniem,
mottem, oznaczającym "wytrwam do końca"). Złoty Brzask był tajemną
organizacją krzewiącą nauki różokrzyżowców, alchemików i kabalistów. Tam
jednak, pomimo błyskawicznej kariery (w zaledwie dwa lata uzyskał znajdujący
się mniej więcej w środku hierarchii tytuł Adeptus Minor 5°=6°, podczas
gdy inni członkowie bardzo rzadko do niego dochodzili), spotkał Crowleya
zawód, gdy utracił nadzieje związane z wyjątkową naturą przekazywanych mu
nauk. Ze względu na nieporozumienia w Zakonie, opuścił go i podróżował
po świecie. Został buddystą, napisał także w tym okresie kilka
powieści.

W roku 1902 wziął udział w nieudanej wyprawie na K2. Wskazał, jak się
później okazało, najłatwiejszą drogę na szczyt, został jednak
przegłosowany przez członków wyprawy na rzecz innej drogi. W 1905, podczas wyprawy
na Kanczendzongę, skłócony z własną ekipą alpinistyczną, odmówił
udziału w ratowaniu zasypanych lawiną współtowarzyszy wyprawy, którzy
zbuntowali się przeciw jego przywództwu. Część buntowników zginęła pod
śniegiem.

Po powrocie do Anglii poznał młodszą siostrę przyjaciela, Rose Kelly,
która została jego pierwszą żoną. Wyjechał z nią w podróż poślubną
do Kairu. Tam też spisał swoje największe dzieło - Liber AL vel Legis
(Księgę Prawa). Okoliczności, które doprowadziły do recepcji tej księgi,
były zaskakujące dla samego Aleistera. Postanowił on pokazać żonie sylfy i
przeprowadził ich ewokację. Duchy się nie pojawiły, natomiast Rose
zapadła w dziwny trans, powtarzając słowa "Oni czekają na ciebie". Tym, który
czekał na Crowleya, miał być bóg Horus. Kobieta powiedziała także, iż
Horus domaga się przeprosin od Crowleya, co zaskoczyło go o tyle, że Rose
nie wiedziała, iż nie darzył szacunkiem bóstw marsowych, do których
Horus należy.

W późniejszym okresie zmienił swoje "imię magiczne" na "Mistrz Bestia"
("The Master Therion").

Całkowicie zerwał kontakty z Zakonem Złotego Brzasku, zaś założył
swój własny Zakon Srebrnej Gwiazdy. Osiągnięcie wyższych stopni w tym
Zakonie było bardzo trudne, o czym może świadczyć chociażby fakt, iż Austin
Osman Spare, uznawany za ojca chrzestnego magii chaosu, nie sprostał
wymaganiom stawianym już na wstępnym poziomie Probanta. Od ok. 1910 - 1912 r.
związany z niemiecką grupą okultystyczną Ordo Templi Orientis, której
wkrótce został "przywódcą w świecie anglojęzycznym", a w 1925 r. oficjalnie
mianowany został głową całego Zakonu.

Był swoistego rodzaju "perfekcjonistą" w wykonywaniu magicznych zabiegów,
do których używał całego zestawu "magicznych broni", czyli przyborów,
które dawały mu panowanie nad żywiołami i duchami (pentakle, puchary,
miecze i różdżki). Według niego każda istota żywa jest jakby magazynem
energii, zróżnicowanym co do ilości i co do jakości, zgodnie z moralnym i
umysłowym charakterem danej osoby; w momencie śmierci ludzka lub zwierzęca
energia zostaje wyzwolona dla spełnienia magicznego aktu; w związku z tym
pisał: "Dla najwyższej duchowej pracy trzeba odpowiednio wybrać ofiarę,
która zawiera największą i najczystszą moc. Męskie dziecko o doskonałej
niewinności i wysokiej inteligencji jest najodpowiedniejszą i najbardziej
satysfakcjonującą ofiarą" (Magija w teorii i praktyce, wyd. "KOS", wrzesień
2003), odnosząc się tym samym do męskiego nasienia, jako nośnika owych
jakości. Podkreślał jednocześnie, iż nie można złożyć w ofierze
czegoś, co do nas nie należy, w takim sensie, jak np. nasienie mężczyzny
będące materialną manifestacją najwyższej duchowej esencji mężczyzny i
boskiej mocy kreacji; twierdził, że jeśli nie jest możliwe dokonanie ofiary z
człowieka (tj. z jego esencji, nasienia), należy wówczas złożyć ofiarę
ze zwierzęcia; wybrane do tego celu zwierzę musi być ciepłokrwiste,
całkowicie zdrowe i niezbyt duże (z powodu ilości energii, która zostaje
wydzielona w czasie ceremonii).

W 1905 odbył podróż do Chin, gdzie studiował I Ching - starochińską
Księgę Przemian. W trakcie tej podróży dotarły do niego wieści o śmierci
dwójki swoich dzieci, alkoholizmie i obłędzie swojej żony Rose.

W czasie I wojny światowej przebywał w Ameryce i pisywał do czasopisma
The Fatherland wykorzystując je jako środek do krzewienia wyznawanych przez
siebie idei.

Po wojnie wraz z swoimi Szkarłatnymi Kobietami, trójką dzieci oraz
uczniami przeniósł swą siedzibę do farmy w Cefalu na Sycylii, nazywanej odtąd
Opactwem Thelemy lub Opactwem Siły Woli. Mieszkańcy opactwa spędzali czas
na naukowych badaniach nad wpływem rytuału, praktyk jogicznych,
medytacyjnych oraz magii seksualnej i narkotyków, na ludzki umysł. W tym czasie pisał
też autobiografię The Confessions. Ściany budynków, w których
zamieszkiwał, pokrył malowidłami o tematyce seksualnej i demonologicznej.
Najbardziej znanymi malowidłami są te z komnaty koszmarów, w której, będąc pod
wpływem narkotyków, można było zmierzyć, oczyścić się i nauczyć
kontrolować obszary umysłu zdominowane przez strach.

W roku 1923, najprawdopodobniej na skutek zatrucia wypitą wbrew
ostrzeżeniom Crowleya, skażoną wodą z miejscowej studni, zmarł jeden z jego
uczniów. Żona zmarłego powróciła do Anglii i opisała w prasie bulwersujące
szczegóły z życia Crowleya, posługując się przy tym wieloma
nieprawdziwymi sensacjami. W kwietniu 1923 policja, na rozkaz Benita Mussoliniego,
usunęła Crowleya z Włoch. Przeniósł się on do Tunisu. Stamtąd wyruszył na
"tułaczkę" po Europie (bezskutecznie starał się o wydanie autohagiografii).
W 1929 został usunięty z Francji. Podczas procesu w Londynie (10 kwietnia
1934), który Crowley wytoczył aktorce Ninie Hamnett za to, że
oświadczyła, iż zajmuje się on czarną magią (proces ten przegrał), sędzia
powiedział: "Nigdy nie słuchałem rzeczy równie przerażających, odrażających
i bluźnierczych jak słowa tego człowieka, który usiłuje się
zaprezentować przed nami jako największy żyjący poeta" (A.M. di Nola, Diabeł,
Kraków 1997).

W ostatnim okresie życia wiele czasu poświęcił na spisywanie swoich
doświadczeń magicznych, czego owocem była m.in. Księga Thotha (1944) oraz
słynna talia Tarota Thoth Tarot, wykonana przez brytyjską malarkę Friedę
Harris.

Wiele podróżował. Był dwukrotnie żonaty. Miał wiele dzieci, z czego
dwie jego córki zmarły w wieku dziecięcym (śmierć dzieci za każdym razem
była dla niego ciężkim przeżyciem, czego ślady odnajdujemy zarówno w
jego twórczości jak i dziennikach).

Często wspomina się o uzależnieniu Crowleya od heroiny, jedynego
dostępnego wówczas skutecznego leku przeciw astmie, na którą cierpiał. Wiele do
myślenia daje jednak fakt, iż odstawił on ją natychmiast po wielu latach
stosowania, gdy pojawił się inny skuteczny, niemiecki lek, przeciwko tej
przypadłości. Zmarł w nadmorskiej miejscowości Hastings 1 grudnia 1947
roku. Według jednej z różnych wersji opisujących okoliczności śmierci
Crowleya, ostatnie słowa, które wypowiedział, brzmiały: "Jestem zakłopotany"
(John Symonds, The Great Beast). Cztery dni później w krematorium w
Brighton odbył się "Ostatni Rytuał" zorganizowany przez przyjaciół Crowleya.

Poglądy i Thelema [edytuj]

Głównymi hasłami mistycznej filozofii-religii jaką stworzył, znanej
jako Thelema, zapisanymi w Liber AL vel Legis, były:

    Każdy mężczyzna i każda kobieta jest gwiazdą. (I:3)
    Czyń swoją wolę będzie całym Prawem. (I:40)
    Miłość jest prawem, miłość podług woli. (I:57)
    Nie ma żadnego prawa ponad Czyń swoją wolę. (III:60)

Thelema błędnie rozumiana jest jako zachęta do robienia co się chce.
Crowley wyraźnie w swoich pracach tłumaczy, iż nie powinno się jej tak
pojmować. Przez słowo "wola" rozumie pewien cel (to, co w innych systemach
nazywane jest geniuszem, kamieniem filozoficznym, summum bonum, czyli Wiedzą
Świętego Anioła Stróża) w życiu człowieka, który powinien przez niego
zostać odkryty, a gdy to się stanie powinno się zgodnie z nim żyć:

    I tak dla wszystkich, nie masz żadnego prawa, prócz czyń swoją
wolę. Czyń tak, a nikt inny nie powie nie. Gdyż czysta wola, niezaspokojona
celem, wyzwolona z żądzy rezultatu, jest w pełni doskonała. (AL I:42-44)

Zgodnie z jego naukami człowiek żyjący zgodnie ze swoją wolą nie
napotka w życiu żadnych przeciwieństw, i z łatwością wolę tę będzie mógł
wypełnić, bez obaw, że może się to kłócić z wolą innych; albowiem
jeśli on znajdzie się we właściwym dla siebie miejscu, inni ponoszą winę
za wchodzenie mu w drogę:

    Bądź silny, o człowieku! Pożądaj, raduj się wszystkimi rzeczami
zmysłów i uniesienia: nie bój się, że jakikolwiek Bóg wyprze się ciebie
za to. (AL II:22)

Każdą zmianę można wywołać przez zastosowanie właściwej siły, gdyż
wszechświat jest powiązany wewnętrznie i doskonale zrównoważony.

Crowley twierdził, że prawdziwe odrodzenie magii nastąpiło właśnie 8,
9 i 10 kwietnia 1904 roku, kiedy to zgodnie z instrukcjami Rose spisywał
Liber AL vel Legis. Zainicjowanie tego okultnego prądu wywołało wir, bóle
porodowe nowego eonu, a kres starego (Równonoc Bogów). Zdarzenie takie
pojawia się w odstępach mniej więcej 2000 lat. W Liber AL vel Legis Aiwass
uznał Crowleya za "logos nowej ery Horusa".

Według Crowleya, ludzkość ma za sobą dwa eony: Eon Izydy i Eon Ozyrysa.
Eon Izydy stanowił okres, w którym ludzie żyli zgodnie z rytmem natury, na
Ziemi panował matriarchat, wierzono, że wszystkim kieruje przeznaczenie.
Był to czas niewinności, ale i nieświadomości. Tę niewinność ludzkość
utraciła wraz z nadejściem Eonu Ozyrysa, kiedy to patriarchalne struktury
zaprowadziły przymus i prawo. Eon Ozyrysa to dyktatura świadomości, która
tłumi ludzkie popędy i ustanawia konflikt między ludzkością a światem
natury. Eon Ozyrysa to wreszcie wiek wielkich monoteistycznych religii,
podpierających struktury państwowe. Crowley twierdził, że w naszym stuleciu
rozpocznie się okres przechodzenia do kolejnego Eonu - Eonu Horusa. Nowy Eon
narodzi się w bólu i cierpieniach, gdyż ludzkość będzie musiała
porzucić dogmaty, z których budowała swoją rzeczywistość. W Eonie Horusa
znikną struktury dominacji, matriarchalne i patriarchalne. Każdy przejmie
odpowiedzialność za własne życie. Kobiety odnajdą mężczyznę w sobie i
mężczyźni odnajdą kobietę w sobie. Ciało znowu stanie się całością.
Crowley, jako Bestia (Słońce, 666, męska zasada, Logos, Wola), miał dążyć
do świętego zjednoczenia z żeńską zasadą, "nierządnicą Babilonu" (W.
Kowalak, 'Satanizm', Nurt SVD 4/1997).

Nie jest prawdą, że Kościół Szatana wywodzi się z filozofii Crowleya,
choć widoczne są tutaj pewne inspiracje pierwszego tym drugim. Podobnie do
inspiracji jego naukami przyznają się prawie wszyscy współcześni
okultyści. Także uznawanie Crowleya za wyznawcę Szatana wynika wyłącznie z
niezrozumienia prac i poglądów Aleistera. Wyznawanie Szatana oznaczało by
uznawanie chrześcijańskiego poglądu na świat, w którym istnieje Bóg
(chrześcijański) oraz właśnie Szatan. Crowley zaś odrzucał religię
chrześcijańską w jej całości, włącznie z wiarą w Złego. Nazywał się
apokaliptyczną Bestią, ze względu na wpływ jaki Apokalipsa Św. Jana wywarła na
jego życie w dzieciństwie (patrz życiorys). W Bestii widział symbol
osoby, która doprowadzi do końca świata chrześcijańskiego (przez co rozumiał
zacofanie, bezkrytyczną wiarę w Kościół i jego negatywne cechy), zaś
pomoże w stworzeniu nowego, lepszego świata, symbolizowanego przez Horusa (a
później Maat).

Wybrane dzieła [edytuj]

W ciągu swego życia Crowley napisał całe mnóstwo dzieł, z których
niektóre to:

    * Akeldama: miejsce, gdzie grzebie się obcych (Aceldama: A Place to
Bury Strangers In, 1898)
    * Liber AL vel Legis (1904/1938)
    * Księga jogi i magii (Book Four: Part I. Mysticism & Part II. Magick,
1912-1913)
    * Księga kłamstw (The Book of Lies, 1913)
    * Wyznania Aleistera Crowleya - Autobiografia (The Confessions of
Aleister Crowley, 1929/1969*)
    * Magija w teorii i praktyce (Book Four: Part III. Magick in Theory and
Practice, 1929-30)
    * Serce Mistrza (The Heart of the Master, 1938)
    * Krótkie eseje o prawdzie (Little Essays Toward Truth, 1938)
    * Osiem wykładów o jodze (Eight Lectures on Yoga, 1939)
    * Księga Thotha (The Book of Thoth, 1944)
    * Atlantyda. Zaginiony kontynent (Atlantis. The Lost Continent)
    * Magija bez łez (Magick Without Tears, 1954*)
    * Święte księgi Thelemy (ΘΕΛΗΜΑ: The Holy Books of Thelema,
1907-11/1983*)

Przypisy [edytuj]

   1. ↑ http://www.hermetic.com/crowley/confess/chapter1.html

Zobacz też [edytuj]

    * Thelema
    * Liber AL vel Legis
    * Opactwo Thelemy

Linki zewnętrzne [edytuj]
Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Aleister Crowley
Wikicytaty
Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów
Aleister Crowley

    * Aleister Crowley i Równonoc Bogów (Dariusz Misiuna)
    * Wokół Zakonu Srebrnej Gwiazdy (Dariusz Misiuna)
    * Liber AL vel Legis (1904/1938) - polski przekład
    * Obowiązek (Duty) - polski przekład
    * Pocztówki do Nowicjuszy (Postcards to Probationers, 1909) - polski
przekład
    * Przesłanie Mistrza Theriona (The Message of The Master Therion, 1916)
- polski przekład
    * Liber OZ (1941) - polski przekład
    * Biografia Aleistera Crowleya w Magazynie MAGIVANGA (Dariusz Misiuna)

GGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGG