Magia, czary, czarostwo - praktyki wpływania na ludzi, przedmioty, zdarzenia czy zjawiska fizyczne za pomocą środków paranormalnych lub okultystycznych, a więc zasadniczo nie poddających się weryfikacji za pomocą metody naukowej, kolidujących z podejściem racjonalistycznym.

Powyższe określenia mogą również odnosić się do praktyk stosowanych przez kogoś w celu posłużenia się wspomnianym wpływem, oraz do wierzeń, które wyjaśniają rozliczne zdarzenia i zjawiska w obrębie magii.

Mag, czarownik, szaman - osoba parająca się magią. Stosuje różnorakie gesty, zaklęcia, wypowiada inkantacje i wykonuje inne czynności rytualne mające dać mu władzę nad siłami nadnaturalnymi, które według jego przekonania dadzą mu moc zmiany rzeczywistości. Także osoba pełniąca funkcję religijną polegającą na sformalizowanej i instytucjonalnej więzi ekstatycznej z istotami nadludzkimi, duchami przodków, demonami lub bogami. Niektórzy magowie odrzucają tradycyjne rytuały na rzecz technik zainspirowanych psychologią czy NLP. Brak możliwości stwierdzenia powiązania między zastosowanym środkiem a ewentualnym efektem powoduje jednak, że skuteczność działań magicznych i istnienie postulowanych przez nią sił nadnaturalnych pozostaje w sferze wiary.

Słowo 'magia' pochodzi pierwotnie od Magów (staroperskie maguš, gr.μάγος), astrologów-kapłanów Zoroastryzmu z ludu Medów. W okresie hellenistycznym, greckie μάγος (magos) mogło być używane jako przymiotnik, lecz przymiotnik μαγικός (magikos, łac. magicus) również jest potwierdzony jako używany w I wieku (Plutarch), typowo występujący w rodzaju żeńskim, w sformułowaniu μαγική τέχνη (magike techne, łac. ars magica) "magiczna sztuka". Słowo magic weszło w użytek w jęz. angielskim pod koniec XIV wieku., pochodząc od starofrancuskiego słowa magique

Liber AL vel Legis , zwana także Księgą Prawa , to główny tekst filozoficzno-magicznego nurtu zwanego Thelema, którego fundamenty zostały ustanowione przez Aleistera Crowleya.

Crowley spisał tę księgę w trzech sesjach, pomiędzy godzinami 12 a 13 w dniach 8, 9 i 10 kwietnia roku 1904 w Kairze, które stanowią jej trzy rozdziały. Crowley twierdził, iż pisał pod dyktando głosu, który wydawał się dobiegać zza jego ramienia i nazywał się Aiwass (w późniejszych jego pracach pojawia się również imię Aiwazz lub Aiwaz). Mówił także, iż miał wrażenie, że Aiwazz stoi w rogu pokoju gdzieś za nim, wyglądając przezroczysto jak mglista zasłona, ale także jak wysoki, mroczny mężczyzna z zakrytymi oczyma (by nie zniszczyć tego, na co patrzył). W tamtym czasie, jak pisał, uznawał tę osobę za anioła, takiego jakie często widział w swych wizjach, istotę czysto astralną. W późniejszym okresie znacznie zmienił swoje zdanie w tej sprawie.

Crowley także jasno mówi, że to co wówczas zaszło nie było pismem automatycznym, lecz przebiegało dokładnie tak, jakby przemawiał do niego głos prawdziwej osoby. Przyznawał, iż jest możliwe, że Aiwass był manifestacją jego własnej podświadomości, ale nawet jeśli tak było, to wiadomość przekazana przez Aiwassa tak znacznie wykraczała poza ludzkie doświadczenie i wiedzę, że przypuszczał, iż wymagała ona ingerencji jakiejś wyższej inteligencji.

Interpretacja Księgi Prawa jest uznawana jako sprawa indywidualna każdego człowieka, a otwarte promowanie osobistych pomysłów co do jej znaczenia jest przez Crowleya zabronione. Biorąc jednak pod uwagę jego charakter, można podejrzewać, iż jest to jedynie sposób mający spowodować jeszcze więcej dyskusji na temat księgi, w myśl zasady "zakazany owoc lepiej smakuje". Choć Crowley wyrażał nadzieję, iż chciałby zobaczyć Prawo Thelemy rozpowszechnione we wszystkich obszarach społeczeństwa, sukces w tym przedsięwzięciu musi opierać się na ludziach świadomie podążających ścieżką tej filozofii, nie zaś na wymuszonych nawróceniach czy próbach takowych. "Sukces jest ich dowodem: nie argumentuj; nie nawracaj; nie mów o tym za dużo!" (AL III:42)

Wiele lat później Crowley dodał do Księgi Prawa komentarz i podpisał go jako "Anhk F N Khonsu" (co znaczy: 'On żyje w Khonsu' — historyczny kapłan który żył w Tebach, w Egipcie, w XXVI dynastii). Komentarz doradza czytelnikowi by nie studiował Księgi, oraz iż dyskutowanie o jej zawartości jest zabronione. Większość współczesnych Thelemitów ignoruje jednak to pierwsze ostrzeżenie, lecz praktyka utrzymywania swoich opinii o Księdze w tajemnicy przed innymi stała się znakiem rozpoznawczym tej kultury. Uznaje się, że interpretacja i zrozumienie tej książki jest powinnością każdego z czytelników, Thelemitów, z osobna.

• Thelema
• Magia
• Święty Anioł Stróż

ZDROWIEJE
GGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGG